De band

Op de academie koos ze voor woninginrichting,maar dat vond ze al snel oppervlakkig, dus nam ze er tuinarchitectuur bij.  Dat leek niet veel met elkaar te maken te hebben, maar ze kon het goed combineren.  Binnen- en buitenshuis.  In het tweede jaar was ze op zoek naar een baantje en kreeg een tip van een vriend,  dat een bekende zanger op  zoek was naar een werkster. Hij woonde niet bepaald in de stad, maar het ging met de bus, want die stopte zowel voor haar huis als de zijne.  Ze belde op, maakte een afspraak en reed er heen. Toen ze voor de deur stond en aanbelde, deed niemand open.  Daar was ze niet blij mee, wachtte een poos en belde nog eens. Geen reactie, vervolgens liep ze naar de achterkant. Hier was de keuken dat kon ze door de ramen zien. Bovendien dat de bewoner een werkster hard nodig had. Plotseling ging de deur open en de man stond voor haar. Hij was erg slaperig en gaapte voortdurend: wanneer kun je beginnen, vroeg hij aan de deur. “Eh woensdagmiddag”. Goed zei hij:  kom dan woensdagmiddag . Hier heb je de sleutel. Tot woensdag”. Hij deed de deur dicht en verdween gapend. Bente keek hem na en keek nog een paar keer om. Daarna reed ze naar huis.  De afgesproken woensdag kwam ze aan om een uur en ruimde de keuken op, maakte deze  schoon en stofzuigde de kamer en de gang. Toen had ze er genoeg van. Opeens ontdekte ze een enveloppe op de keukentafel. Daar lag een enveloppe met geld, dat was voor vier uur werken. Dus ging ze nog een uur aan het werk, gaf planten water, hoewel er  alleen maar dode planten leken te zijn dus dat had weinig  zin. Daarna klom ze de trap op. God, wat een troep. Ze ruimde de slaapkamer op. Na een uur ging ze naar huis, ze was diep onder de indruk van het huis en de inhoud.  Na een paar maanden opruimen, stofzuigen en bedden opmaken, had ze er genoeg van. Ze had de bewoner niet meer gezien, maar elke week lag er keurig een enveloppe op de tafel. Het huis had geen systeem en ook nog eens een aantal lege kamers. Nu daar hoefde ze zich niet om te bekommeren.